Lazurowe Ogrody

Przyleciał tu, po tym, jak opuścił towarzystwo, zdenerwowany gadaniną dwojga Stadnych, którym zebrało się na obrażanie Zwiadowców i Strażników. Ledwo jednak wzbił się w powietrze, irytacja go opuściła i gdy Abraxus wylądował w Lazurowych Ogrodach, czuł się już zupełnie spokojny.
Nie wiedział, gdzie szukać siostry, toteż postanowił udać się do do ogrodów, licząc, że jeśli nawet jej tu nie znajdzie, przynajmniej spotka kogoś, kto pomoże mu ją znaleźć. Co prawda, będąc niemową, może mieć mały problem z poproszeniem o pomoc w poszukiwaniach Evil, ale nie zamierzał się tym na razie zamartwiać; później przyjdzie na to pora.

Evil spacerowała po ogrodach, wcale nie ukrywając swojej obecności. Jej świecące oblicze było widoczne z daleka. Do jej nozdrzy jednak dotarł znajomy zapach. Uśmiechnęła się jednak pod nosem i zaraz podbiegła w kierunku znajomej jej postaci.
- Braciszku! - mruknęła radośnie do niego i zaraz rzuciła się na niego z zamiarem przytulenia się do jego osoby. Była dość małym smokiem, więc nie była aż tak ciężka.
- Szukałam cię... Co ty porabiałeś? - mruknęła cicho do niego choć wiedziała, ze z odpowiedzą nie jest tutaj łatwo, ale nie martwiła się tym.

Raptem usłyszał odgłos kroków i w tej samej chwili do jego nozdrzy dotarł znajomy zapach... bardzo znajomy. Odwrócił się akurat w chwili, gdy Evil go zawołała i zaraz potem przytuliła. Odwzajemnił uścisk, okrywając maleńką smoczycę skrzydłami i szeroko się uśmiechając.
Zastanowił się chwilę nad pytaniem siostry.
Szukałem cię, pomyślał, choć wiedział, że ona nie usłyszy jego odpowiedzi. Mimo to, przywykł do odpowiadania innym smokom w myślach. Taki zwyczaj.
Poruszył ogonem, wskazując na wszystkie strony świata, a następnie na Evil. Następnie przestąpił z łapy na łapę, jakby szedł, i machnął kilka razy skrzydłami. Miało to oznaczać poszukiwania smoczycy.

Evil przyzwyczaiła się już do migowego języka brata. Co prawda nieco bolało ją to, że nie mógł z nią rozmawiać, ale nie było to jakoś wielce uciążliwe. Była dumna z braciszka za to, że jest zwiadowcą. Jej się nie poszczęściło. Zaraz jednak wygodnie przycupnęła i obserwowała jego wypowiedź.
- Mówiłam ci, że tutaj najszybciej mnie znajdziesz... - mruknęła do niego z uśmiechem na pysku i położyła się zadowolona z jego obecności. Wszak jeszcze było ciemno, a że bała się ciemności to zawsze jej było raźniej z kimś u boku.

Uśmiechnął się i pokiwał łbem, gdy Evil zrozumiała, co chciał jej przekazać, po czym położył się obok smoczycy, przyciskając się do jej boku i okrywając skrzydłem. Wiedział, że jego siostra boi się ciemności i był pewien, że swą obecnością doda jej otuchy.
Miałem szczęście, że mi się udało. Zastanawiałem się, czy mi się uda Cię znaleźć, pomyślał, kładąc łeb na przednich łapach i zerkając na Evil kątem oka.

Evil uśmiechnęła się tylko lekko i ułożyła się przy jego boku. Okryta skrzydłem, swoje ciasno zwinęła i przylgnęła nimi do ciała.
- Nie jesteś ranny braciszku? Ostatnio zwiadowcy mocno oberwali. - mruknęła z troską do brata i splotła swoją końcówkę ogona z jego. Dawno go nie widziała, ale wiedziała, że Abraxus musi wylatywać za barierę i przynosić chlubę gniazdu. Chciałaby móc go zatrzymać, bo każdy wylot to wielkie zagrożenie, ale takie było jego przeznaczenie. Przynajmniej matka jest z niego dumna.

Było mu dobrze i przyjemnie. Jego mała siostrzyczka się znalazła i była bezpieczna, a on był przy niej. Nikt nie zjawiał się i nie kazał mu lecieć za Barierę czy polować, mógł więc spokojnie rozkoszować się tą chwilą. Czego chcieć więcej?
Uniósł łeb, słysząc pytanie Evil, i pokręcił nim przecząco. Miał szczęście, jak dotąd, żaden potwór go nie dorwał. Oczywiście, pytanie, jak długo to potrwa, ale tym Abraxus nie zamierzał się na razie martwić.
Uśmiechnął się szerzej, gdy smoczyca splotła swój ogon z jego, i położył swój łeb na jej przednich łapach, przymykając oczy. Światło sączyło się delikatnie spomiędzy jego łusek, nadając obojgu nieco mistycznego charakteru.

Evil uśmiechnęła się tylko i ułożyła swój łeb na jego łbie, nawet rozbawiona z tego wszystkiego. Znała charakter swojego braciszka i wiedziała, że ten dla obcych jest stosunkowo chłodny. Dlatego kochała tą jego miękką stronę, którą w sumie tylko ona znała.
- Byłeś grzeczny podczas gdy mnie nie było? - mruknęła rozbawionym tonem głosu i leżała spokojnie, dając bratu odpocząć. Podejrzewała, że i tak mimo braku wylotów za barierę miał dość męczący dzień.

Leżał, rozkoszując się chwilą spokoju i towarzystwem Evil. Tęsknił za nią i cieszył się, że wreszcie znowu są razem. Nie lubił się rozstawać ze smoczycą, obawiając się, że jeśli go przy niej nie będzie, jego siostrzyczka wpakuje się w jakieś kłopoty. Melkor może jej przecież kazać zrobić coś głupiego, na przykład wylecieć za Barierę. Tylko Abraxus może uchronić swoją siostrzyczkę przed niebezpieczeństwem.
Drgnął, słysząc jej pytanie i żartobliwie trzepnął smoczycę ogonem w bok. Przecież mnie znasz.
Pokręcił lekko łbem, co nie było takie proste, gdyż przygniatała go Evil, po czym pozwolił swym łuskom przybrać kolor śnieżnej bieli. Miało to znaczyć, że nie wpakował się w żadne kłopoty i był zupełnie spokojny.

Evil wiedziała, że jej brat jest zdolny do wszystkiego, a niektórych milczenie może rozzłościć. Jej nawet to milczenie odpowiadało. Wina przyzwyczajenia czy trudności z komunikowaniem się Evil? Smoczyca była bowiem introwertyczką.
- Spotkałam dzisiaj ranna Inhvi. Zarzucała mi niekompetencje w sprawie opatrunku i porady.- odparła niby spokojnie Evil choć nie wiedziała, że Inhvi po prostu nie chciała pomocy to jednak nie lubiła gdy ktoś się wywyższał i uważał za tytana. Nie bój się. Inhvi ma już swoje lata. Będziesz patrzeć na jej śmierć. Mruknął Melkor w jej głowie przerywając milczenie.

Drgnął, gdy siostra się odezwała. Choć mówiła spokojnie, znał ją na tyle dobrze, że wyczuwał jej niezadowolenie. Ciaśniej okrył smoczycę skrzydłem, w ramach pocieszenia; gdyby mógł, zamruczałby albo coś w tym stylu. Nie martw się, na pewno nie myślała tego, co mówiła, pomyślał, z przyzwyczajenia.
Odetchnął głęboko, mając nadzieję, że jego obecność poprawi Evil humor.

Evil zawsze się wszystkim przejmowała choć nie było tego widać po niej. Z chęcią przylgnęła mocniej do brata choć wiedziała, że jej myśli i tak nie będą dawały jej spokoju.
- Czemu oni zawsze myślą, że pozjadali wszystkie rozumy, a potem z podkulonym ogonem do medyka, bo Pustka ich zaatakowała. - mruknęła chłodno, a w zasadzie fuknęła nawet. Wszyscy mądrzy póki się im coś nie przytrafi.

Wysunął delikatnie łeb spod głowy Evil i otarł się czule o jej pysk, zmieniając przy tym kolor łusek na intensywnie żółty, jak słońce. Miało to znaczyć, by się nie martwiła.
Zerknął w niebo, które coraz bardziej ciemniało i wiedząc, że smoczyca boi się ciemności, okrył się szczelniej skrzydłami, splatając ciaśniej swój ogon z jej. Zawsze będę z tobą, siostrzyczko.

Mruknęła cicho na to co zrobił, ale sama też otarła się o niego swoim pyskiem. Lubiła spędzać z nim czas. Czuła się wtedy bezpiecznie. Wiedziała, że jej duży braciszek ją obroni.
Przytuliła się ciaśniej do jego boku, świecą głownie na kolor niebieski. Jej "zwyczajny".
- Coraz więcej ataków ostatnio. Co jak szykuje się coś niedobrego? - spytała zmartwiona swojego braciszka. Nie chciała go stracić za barierą.

Przycisnął się pysk do policzka Evil, kładąc przednią łapę na łapie smoczycy. Wszystko będzie dobrze, pomyślał.
Zmrużył oczy, gdy wyraziła swe obawy. Sam zauważył podczas ostatniego wypadu z barierę, że coś jest nie tak; niepokoiło go to. Mimo wszystko, był pewien, że cokolwiek się stanie, on sam wyjdzie z tego cało. Wierzył, że jest zbyt zawzięty, twardy i ma zbyt wielkie szczęście, by dać się zabić jakimś potworom z Otchłani.
Rozumiał jednak, że Evil się o niego martwi, toteż, aby ją pocieszyć, polizał siostrę po pysku. Nie opuszczę cię.