Korona

Należy do tego rodzaju osobowości, które wprawiają cię w specyficzny nastrój, gdy przebywasz wystarczająco długo w ich towarzystwie. Z jednej strony, jest w niej coś magnetycznego co sprawia że ciekawi cię jej historia, z drugiej jednak wydaje się do tego stopnia nieprzenikniona, że aż mało interesująca. Nie jest wylewna i z pozoru może wydawać się nieco wycofana, jednak nie można postawić bardziej mylącej tezy. Kiedy już jednak zdecyduje się wziąć udział w dyskusji robi to całkowicie świadomie, zręcznie manipuluje wypowiadanymi słowami i sposobem ich przekazu do tego stopnia, że czasami aż trudno nie przyznać jej racji. Jeśli z góry założyłeś jej słabość możesz się niemile rozczarować skrywanym pod maską obojętności bystrem umysłem, niebojącym się uciekać do manipulacji rozmówcą i z łatwością umiejącym znaleźć wyjście z każdej sytuacji, chociaż nie zagwarantuje ci, iż jest ono zawsze tym dobrym. Korona lubi otaczać się innymi smokami, możliwość obserwacji znajomych w najbliższym środowisku pozwala jej dostrzec co raz to ciekawsze szczegóły, jest też wprawną słuchaczką, co sprawia, że z łatwością nawiązuje nowe kontakty.
Dotąd zdobyte doświadczenie życiowe nauczyło młodą smoczycę, że jeśli ma na kogoś liczyć to tylko na siebie samą. Niewiele ma zatem w swoim sercu miejsca na prawdziwą, zaufaną przyjaźń, nie wspominając już o romansach. Mając w pamięci swoje dziecięce igraszki, z rezerwą podchodzi do tematu znalezienia partnera, a nawet bardziej przeraża ją wizja powierzenia komuś swojego pełnego zaufania. Zdecydowanie zatem nie jest łatwo zaszufladkować Koronę jako dobrą czy złą postać na arenie politycznej Gniazda, jedyne czego ludzie mogą się domyślać to, że nawet mimo młodego wieku wykształtowała w sobie chęć przewodzenia i radzenia innym, co jednak łatwo może zamienić się  w ślepy egocentryzm.
Mało rzeczy potrafi ją przerazić, a przynajmniej do tego stopnia żeby zmusić samicę do pokazania tego na zewnątrz. Zawsze zaliczała się do ciekawskich smoków, a perspektywa odkrywania odpowiedzi na męczące jej młody umysł pytania jest bardziej niż zachęcająca. Nie zmienia to jednak faktu, że ze swoim wrodzonym uporem i potrzebą samodzielnego działa, ma niewielkie szanse na zajście tak daleko jakby sobie tego życzyła, czy to w hierarchii Gniazda, czy to w gąszczu otaczającym Granicę. Zaryzykuje wiele, jeśli nie nauczy się ufać, polegać na innych, a co może najważniejsze — nie poradzi sobie z demonami przeszłości.

Zdarzają się smoki, które z wyglądu nie budzą zachwytów, ani nie przyciągają spojrzeń. Łatwo zginąć w tłumie sobie podobnych, jeśli natura nie obdarzyła cię cechami budzącymi zauroczenie, lub odrazę. W przypadku Korony mieszanka obu tych odczuć wytworzyła nietypowe wrażenie, iż być może jest w niej coś interesującego, ale  w gruncie rzeczy ciężko określić czy aby na pewno.
Odznacza się typową dla aktywnych fizycznie samic smukłą, przyzwyczajoną do ruchu sylwetką, chociaż proporcjonalny układ zaburza niski wzrost. Z pewnością łatwo zauważyć dodatkową parę jasno iskrzących oczu o malinowych, lub w zależności od światła — szkarłatnych tęczówkach. Nie można również przegapić pary smukłych rogów, podwójną wyrastającą z czoła, splatającą się w wyższych partiach i tą dolną, ciągnącą się wzdłuż linii żuchwy. W promieniach słońca mają metaliczny poblask, ale nocą kolor znacznie ciemnieje. Łuski Korony cechują się szarawym, wpadającym w fiolet odcieniem, nabierającym soczystości w dobrym oświetleniu, które pięknie eksponuje też purpurowe opierzenie okalające tył szyi samicy. Co jakiś czas zdarza się również smoczycy emanować punktowym światłem w konkretnych miejscach na ciele gdzie pysznią się znamiona Zwiadowcy. Robi to zwłaszcza w sytuacjach wyjątkowo stresujących i emocjonujących. Od jej policzków o ostrych rysach odchodzi kilka złotych czułek, zakończonych ozdobnymi piórkami. Posiada jedną parę delikatnych skrzydeł, zakończonych ostrymi wyszczerbieniami, które okala złota obwódka, oraz mebrany o podobnej budowie na przednich łapach, które znacznie ułatwiają poruszanie się w wodzie.


Większość historii i tragedii wielkich postaci bierze się z czasów ich dzieciństwa, gdzie doświadczyli różnego rodzaju zła. Niestety, los nie darował Koronie takiej wymówki i w zamian za to postanowił obarczyć zupełnie innymi problemami. Urodziła się jako owoc związku przywódczyni Stadnych — Ledy, oraz dowódcy Zwiadowców — Belenosa. Nigdy potem nie poznała innej pary smoków, którą obdarzyłaby podobnym poziomem szacunku i respektu. Matka kojarzyła się młodej z niesamowitą mieszanką charakteru jaką najwyraźniej po niej odziedziczyła wraz z kilkoma wadami genetycznymi. Leda potrafiła swoją empatię skierować na każdego smoka, niezależnie od tego, jak bardzo na to mógł nie zasługiwać. Wychowała samicę surowo, ale nigdy nie skąpiła jej swojego wsparcia ani też dobrej rady. Dla dobra Gniazda zrobiłaby dosłownie wszystko i to samo wpoiła córce, mając przy tym bezwzględną aprobatę ojca. Mimo fascynacji stanowiskiem jakie piastowała Opiekunka Pustyni, Korona zawsze zwracała pilniejszą uwagę na obowiązki ojca, od pisklęcia wiedząc już, że dzięki znamionom zdobiącym jej łuski, również kiedyś zostanie Zwiadowcą. Nie takim jak on, lepszym. To właśnie powtarzali rodziciele, z każdym kolejnym krokiem miała stawać się nie tylko mądrzejsza, ale też szybsza, bardziej spostrzegawcza i po prostu doskonalsza. Być może, gdyby zwrócono pilniejszą uwagę na odpowiedzialność jaką czuły wątłe barki Korony, ktoś powstrzymałby nadchodzący upadek. Niestety wobec życia potomka wygrała inna odpowiedzialność, ta za dobro wspólnoty i miało to mieć ogromne skutki na jestestwie samicy. Przytłoczona pragnieniem sprostania wymaganiom zaczęła szukać w otaczającym jej towarzystwie osób zupełnie sprzecznych z wyuczonymi ideałami, kogoś, kto pomógłby zapomnieć o obowiązkach. W takich chwilach najbardziej czuła w swoim duchu tę część matki, która odpowiadała za otwarte i wierne serce, Korona pragnęła mieć kogoś takiego, ale zdesperowana i młoda nie zajęła głowę ani na chwilę by zastanowić się, czy wybranek faktycznie jest godzien tak istotnych uczuć.
Pierwsze zauroczenie szybko spędziło sens ze wszystkich czterech powiek, kiedy to przyjaciel okazał się nieokrzesanym i bezwzględnym cynikiem. Młodemu podrostkowi nie w głowach były prawdziwe emocje, a jedynie niewinne przekomarzanie się z pozornie niedostępną smoczycą. Pozostawiona samej sobie, Korona zaczęła gubić się we własnych emocjach i lękach, powoli krusząc się na oczach najbliższych. To właśnie wtedy zrozumiała, iż wbrew temu, co twierdzi Leda — bycie miłym nie zawsze doprowadzi cię tam gdzie pragniesz, a nawet najbardziej zaufani przyjaciele mogą zdradzić. Od tego momentu rozpoczęła mozolną wędrówkę po własne osiągnięcia, nie uciekając się od podstępu i bezwzględnych środków, byleby zapewnić bezpieczeństwo i spokój Gniazdu. Samica nie popiera żadnych wewnętrznych sporów, jeśli nie działają na jej korzyść, podobnie jak swój ojciec pragnie w miarę możliwości załagodzić konflikt Zwiadowców ze Strażnikami. Chociaż wydaje się chłodna i chorobliwie ambitna, kiedy zawalczy za swoją sprawę, nikt nie będzie się spodziewał, że w swoim sercu kryje jeszcze tak duże pokłady żarliwości.

Karta Postaci została zaakceptowana.

Życzymy miłej zabawy i mnóstwa inspiracji do kolejnych wątków fabularnych!