Imię: Nadano mu imię
Abraxus.
Wiek: Ma już
trzynaście lat na karku.
Płeć: Nie ulega wątpliwości: to
samiec, takim go stworzyła natura.
Ugrupowanie: Zwiadowcy.
Ranga: Zbieracz.
Rodzice: Astaroth i Samael.
Charakter: Od zawsze musiał udowadniać wszystkim, że nie jest od nich gorszy, przez co wyrósł na odważnego, skorego do ryzyka, lecz inteligentnego smoka, który umie postawić na swoim. Nigdy nie przepuści okazji do walki, lecz nie daje się ponieść emocjom i zawsze stara się rozważnie planować każdy swój ruch podczas potyczki. Fascynują go podróże, odkrywanie nowych, niezwykłych miejsc i przeżywanie przygód, przez co każda wyprawa poza Gniazdo jest dla niego ekscytującym przeżyciem.
Na co dzień jest raczej spokojnym smokiem. Woli przebywać w samotności i nie przepada za smokami, które mówią za dużo. Nie przywiązuje się do nikogo i troszczy się przede wszystkim o siebie; jeśli będzie musiał wybierać pomiędzy dobrem Gniazda, a swoim, wybierze siebie. Mimo wszystko troszczy się o swoją młodszą siostrę Evil Thoughts i dba o nią, jak umie najlepiej; jeśli ktoś spróbuje ją skrzywdzić, niech się strzeże, bo Abraxus czuwa.
Trochę arogancki, świadom swego dobrego wyglądu, lubi się popisywać przed płcią piękną, w towarzystwie której uwielbia spędzać czas. Gdyby umiał mówić, prawiłby smoczycom komplementy i bezwstydnie z nimi flirtował, a tak pozostaje mu się ograniczyć się do zmysłowych spojrzeń i mowy ciała.
Miewa skłonności marzycielskie; uważa, że nie ma na świecie czegoś wspanialszego od latania i nic nie sprawia mu równie wielkiej przyjemności, co szybowanie wśród chmur. Lubi w pogodne noce obserwować niebo, zachwycając się jego pięknem.
Wygląd: Przyciąga wzrok smoczyc jak magnes. Ogromny, jak na smoka, lecz o szczupłej, gibkiej sylwetce. Można go poznać po twardych łuskach, których kolor trudno opisać, gdyż często się on zmienia, w zależności od kaprysu Abraxusa. Na ogół są one w głębokim szafirowym odcieniu, z fioletowymi akcentami; spomiędzy niektórych sączy się bez przerwy blade, błękitne światło, jarzące się mocniej, ilekroć Abraxus odczuwa silne emocje. Niebieskim blaskiem lśnią także przez cały czas jego nozdrza oraz wnętrze uzbrojonej w zęby paszczy, fioletowe oczy o pionowych źrenicach świecą natomiast na fioletowo. Jest on szczupły, lecz umięśniony, o czterech łapach zakończonych szponami i parze ogromnych, błoniastych, nietoperzowych skrzydeł. Łeb zdobi para groźnych rogów, oraz mniejsze kostne wyrostki, w które wyposażone są także jego łokcie; od czoła, przez kark, grzbiet, aż po ogon ciągnie się rząd ostrych szpikulców. Ogon jest długi, biczowaty i giętki, nie zakończony w żaden wymyślny sposób.
Cechy charakterystyczne:- Błękitne światło sączące się cały czas spomiędzy niektórych łusek.
- W przypływie silnych emocji światło przenikające przez niektóre jego łuski zaczyna świecić jaśniej.
- Jego oczy, nozdrza i wnętrze pyska świecą bez przerwy.
- Jego znaczenie znajduje się na podbródku, żeby je komuś pokazać, Abraxus musi zadrzeć głowę do góry.
Historia: Wykluł się jako syn śmiercionośnej Astaroth i uzdrowiciela Samaela, starszy brat Evil Thoughts z tego samego lęgu. Od samego początku wzbudzał w swej potężnej matce wątpliwości, bo nie wydawał żadnych dźwięków, był jakiś taki drobny i niewielki, a choć jadł dużo, rósł powoli. A kiedy okazało po uważnych oględzinach smoczyca dostrzegła na jego podbródku wyryty na łuskach symbol rozpostartych skrzydeł, jej obawy tylko się nasiliły. No bo jak to delikatne, małe pisklę ma sobie poradzić poza Barierą? Jak ma stawić czoła stworzeniom Pustki? Czy to na pewno nie jakiś żart?
Jednak Astaroth wiedziała, że nie może być mowy o pomyłce, toteż postanowiła dołożyć wszelkich starań, by zwiększyć szanse na przeżycie swego syna.
Okres pisklęcy Abraxusa wypełniały więc ostre treningi, obejmujące walkę w zwarciu, posługiwanie się zionięciem, powietrzne akrobacje, uniki, skradanie się, ukrywanie i wiele innych umiejętności, które mogą się przydać Zwiadowcy. Abraxus posłusznie się uczył pod czujnym okiem matki, mimo, iż przez to nie miał tyle czasu dla swojej ulubionej siostry Evil Thoughts, z którą naprawdę lubił się bawić; wiedział, że Astaroth robi to dla jego dobra i jeśli chce przeżyć, musi udowodnić jej, że jest równie dobry, co jego rodzeństwo, jeśli nie lepszy. Toteż nie poddawał się, nawet, gdy był tak zmęczony, że skrzydła nie mogły go utrzymać. To właśnie omal nie doprowadziło go do śmierci, bowiem w pewnym momencie wyczerpane skrzydła zawiodły i Abraxus runął w dół, na spotkanie śmierci. Astaroth zdołała w porę pochwycić syna, lecz wydarzenie to na zawsze odcisnęło się w jego pamięci.
Nie wiadomo, czy wpłynął na to intensywny trening, czy też tak od początku miało być, ale fioletowooki po pewnym czasie zaczął szybciej rosnąć niż dotychczas, a w dodatku z czasem przerósł oboje rodziców, dorównując bratu Belialowi. Zmężniał, nabrał muskulatury... Napawało to Samaela i Astaroth dumą. Wkrótce potem przyszedł czas, by podrośnięty smok opuścił rodzinne legowisko i znalazł sobie własne, co też bezzwłocznie uczynił, pragnąc poznać jak najszybciej świat za Barierą.
Zalety:- Utwardzenie [2]
- Olbrzym x3 [1]
- Kameleon [8]
Wady:- Brak smaku [1]
- Alergia [1]
- Fobia [1]
- Rozbłysk [1]
- Wilczy Apetyt [2]
Atuty:- Mistrzowska Celność
- Nieuchwytny
Inne:- Ironią losu jest fakt, że łuski Abraxusa już od wyklucia potrafią zmieniać kolor, idealnie dopasowując się do otoczenia, lecz błękitne światło, które się przez nie sączy, zawsze zdradza jego położenie.
