Serce Mokradeł

Monotonny i spokojny dźwięk przepływających strumyków przeciął świst w powietrzu. Nad koronami drzew szybował biały smok. Uwielbiał czuć na swych skroniach podmuch wiatru, a także nozdrzami badać otoczenie pod nim. Czy istnieją momenty, w których smok może czuć się lepiej?
Wylądował w bezpiecznym miejscu, rzadko porośniętym roślinami. Serce Mokradeł... Vanadul od razu zlustrował bagienne serce, bijące powolnym rytmem. Nigdy nie widział czegoś takiego... To wprawiało go w zadumę. Zbliżył się trochę, uważając na pnie drzew i krzaki, obserwując w skupieniu skurcze organu.

Spokój i tą błogą chwilę zadumy przerwały przybywające z oddali dźwięki kroków... Vanadul odwrócił się w tamtą stronę, nie będąc pewny, czy to jakieś zwierzę, czy może smok... W każdym razie nie łatwo jest go zaskoczyć.
Postanowił zaczekać i mieć czas co do reakcji. Nie był w stanie na razie dojrzeć co takiego czai się w oddali, lecz z czasem wyraźnie usłyszał pojedyncze słowa... Nie mógł określić, czy to samiec, czy samica, lecz wyglądało na to, że spotka się z jednym ze swoich pobratymców.
Przeszedł ostrożnie w obszerniejsze miejsce, uniósł lekko skrzydła, tak by były w gotowości. Przyjął obronną postawę i oczekiwał...

Minęło trochę czasu, aż niezbyt pośpieszna postać wynurzyła się z gęstwiny i w całej okazałości pokazała Vanadulowi... Tak, teraz w zupełnej ostrości z racji na swoją krótkowzroczność mógł dostrzec srebrnołuską smoczycę. Była piękna, ale też zdecydowanie starsza do niego.
Ach, ona zdawała się go kompletnie nie zauważać! Nie spodobało mu się to... Bycie ignorowanym to coś, na co miał uczulenie... Poza wodą morską.
- Ykhym...- kaszlnął ostrzegawczo, dając znać o swojej obecności. Jeśli tamta go wreszcie zauważyła, to rozpostarł pokazowo duże skrzydła i wykonał kilka susów w jej stronę, tak dla lekkiego onieśmielenia.
- Witaj, srebrna smoczyco...- powiedział, wypinając pierś.

Tamta w końcu odwróciła się, a na jej pysku malowało się niebywałe zaskoczenie... Zlustrowała uważnie smoka, a Vanadul po prostu nie mógł uwierzyć, że naprawdę go nie zauważyła, czy też wyczuła. Choć... Może nie ma węchu, lub jest słabszy?
- Nie byłaś.- odrzekł, przecinając powietrze końcówką ogona, a śnieżnobiałe łuski odbiły blask pojedynczych promieni słońca wpadających przez korony drzew. - Obserwuję Cię od jakiegoś czasu... Poradziłbym Ci, Pani, byś była ostrożniejsza- czerwone ślepia jakby zaświeciły się prawie niezauważalnie - zamiast mnie mógł tu być ktoś inny...
- Nie wątpię w magię tego miejsca... Właściwie, w czym to serce mogłoby ci posłużyć?- zapytał z ciekawości, sam w sobie nie był specjalistą w dziedzinie badań, nauki czy ziół. Był zwiadowcą, jego działka to trening, odkrywanie nowych miejsc i walka. Z tym jednak wiązały się rany, a z ranami leczenie... Niczym innym, jak zasobami natury. - Ach, no i zwę się Vanadul.- przedstawił się, by wzbudzić więcej zaufania.

Smoczyca zdawała się być sympatyczna, nawet rozmawiała z podrostkiem, więc nie miał powodu by nadal być niezadowolonym z jej początkowej ignorancji... Oj tak, widać, że jest roztrzepana.
Ile mogła mieć lat? Zasugerowała, że trochę się tego nazbierało. Vanadul nie był w stanie wyobrazić sobie przyszłości za jakieś 10, 20 lat... Mogło wydarzyć się wszystko, zwłaszcza przy wyprawach poza barierę. Jeśli nadal będę żył, to będzie sukces...
- Przekonam się o tym na własnej skórze...- odpowiedział, przyglądając się samicy. Była taka natchniona, zafascynowana... Być może warto byłoby zostawić ją tu samą, w spokoju.
Miał taki zamiar, podziękować, pożegnać, odlecieć... Być może już więcej nie spotkać, ale słowa zabrzmiały w jego głowie niczym mosiężny, potężny dzwon.
L i e a.
Oczy rozszerzyły się tak bardzo, jakby miały wypaść z oczodołów. Znieruchomiał, zastygł w bezdechu. Poczuł, jak gdzieś w nim zbiera się coraz więcej emocji. Poczuł jak wulkan, który miał wybuchnąć, jak rozsadza go coś od środka...
-Ty...- wydusił, po czym cofnął się kilka kroków. - Porzuciłaś mnie... Jak śmiecia!- podniósł momentalnie ton, a z drżącego głosu zaczął przerastać on w krzyk. - Jak mogłaś?! Jak możesz to robić?!- rozpostarł skrzydła, wzbił się w powietrze. - Jestem pewny, że się nie mylę... Bezmyślnie oddajesz się samcom, by potem skazać potomków na łaskę losu i innych samic!- Wisiał kilka metrów nad ziemią, trzepocząc skrzydłami, które wznosiły w górę pył. W płucach zaczęło zbierać się gorąco, zaczął kasłać, dławić się... Ale nie mógł nad sobą zapanować.
Splunął energią, nie w samicę, nie chciał trafić w swoją matkę. Obok niej, trafiając w dolną część tego niezwykłego organu. Patrzył, całkowicie zdezorientowany.

Czas zdawał się zwalniać... A potem gwałtownie przyśpieszać. Smok sam nie wiedział, co się wokół niego dzieje, a ilość odczuwanych w tamtym momencie emocji całkowicie pozbawiła go orientacji.
Jego matka była zaskoczona. Nie, nie spodziewała się tego... Ale jak śmiała mówić, że to on czegoś nie rozumie? Że jest jeszcze młody? Nadal jest jej synem, co do którego nie spełniła swoich obowiązków. To niewybaczalne.
Patrzył z przerażeniem, jak smoczyca rzuciła się na starcie z kulą skumulowanej energii... Pocisk trafił prosto w nią. Vanadul tego nie chciał... Obojętnie, jak bardzo nie byłby rozwścieczony, nie chciał skrzywdzić Liei.
Nie mógł dalej tego słuchać. Zdawała wcale się tym nie przejąć... Ani nawet nie zwracać na niego uwagi. Wciąż w powietrzu, unosił się, ciężko machając skrzydłami.
- Więc niech umrą... Niczym porzucone pisklęta.- Zakończył, zniżając ton, przemawiał z rezygnacją. Nic tu po nim... Nic po jego matce... Nie zmieni się.
Spojrzał na nią po raz ostatni, po czym wzbił się wysoko w powietrze i odleciał, sam nie wiedział, gdzie.

z/t

Mimo że od kradzieży mięsa minęło już trochę czasu, w Gnieździe nadal panowała atmosfera niepokoju i podejrzliwości. Neila przysłuchiwała się różnym plotkom, zarówno tym brzmiącym w miarę "normalnie" oraz przyziemnie, jak i zupełnie nieprawdopodobnym, jednakże, w gruncie rzeczy, niewiele mogła zrobić. Jak tu Stadna miała się wykazać, gdy ostatnie wydarzenie miało ścisły związek z pracą pozostałych dwóch frakcji?
Nie mogła. Przynajmniej nie teraz, nie w jakiś oczywisty sposób. Musiała wykazać się kreatywnością. Bezczynność zdecydowanie nie była w jej stylu, dlatego wybrała się w stronę miejsca, które uważała za wręcz fascynujące: Serce Mokradeł zdecydowanie nie należało do rzeczy typowych. Nadal skrywało swoje sekrety. Skąd się wzięło? Czym dokładnie było? Jak działało? Młoda smoczyca nie wiedziała, czy kiedykolwiek otrzyma odpowiedzi na te pytania, ale jedno było pewne: na pewno się jej to nie uda, jeśli będzie siedzieć i nic nie robić. Szanse nikłe i zerowe to dwie zupełnie różne rzeczy.
Leciała nad terenami pogorzeliska, powoli zbliżając sie do swojego celu. W końcu z gracją wylądowała. Powoli zbliżała się do serca, patrząc na nie jak zahipnotyzowana i w milczeniu przysłuchując się jego biciu.

Jak to zwykle w jej przypadku bywało, Neilą kierowały dosyć egoistyczne pobudki takie jak chęć wspinania się po szczeblach hierarchii, rozwijanie się i pragnienie zaimponowania innym, lecz pewne... skutki uboczne jej działań mogły być korzystne dla ogółu. Nawet to jednak, jak wynikało z chłodnych kalkulacji smoczycy, okazałoby się dla niej korzystne, w końcu zdecydowanie lepiej jest być szanowanym i lubianym niż wzbudzającym strach i odrazę.
Neila nie mogła jednak zbyt długo przyglądać się sercu, bo oto dostrzegła smoczycę, której na chwilę obecną nie mogła przypasować żadnego znanego sobie imienia. Zmierzyła wzrokiem srebrnołuską, zastanawiając się, co mogło sie stać. Nieszczęśliwy wypadek? Jaki? Może bójka? Jeśli tak, to o co? Chodziło o zwykłą różnicę zdań, napad czy może nawet... o tę kradzież? Neila widziała zbyt wiele możliwości. Wiedziała, że to nie to jest teraz aż tak istotne. Na ewentualne pytania przyjdzie czas później, teraz musiała przekonać samicę, że nie musi się bać.
- Spokojnie, nie mam złych zamiarów - powiedziała niemalże łagodnym tonem. - Nie chcę cię skrzywdzić ani zrobić coś sercu. Przyszłam je... zobaczyć, obejrzeć. - Nie mogła się powstrzymać, popatrzyła z zafascynowaniem na tajemniczy organ. Ponownie spojrzała na smoczycę. - Czy mogę ci jakoś pomóc? - celowo zadała ogólne pytanie, pozostawiając pole do interpretacji nieznajomej.

Neila ledwo powstrzymała się od westchnięcia z ulgą, widząc, jak srebrnołuska powoli się uspokaja. W końcu niekoniecznie musiało się tak stać.
Słuchała z uwagą słów nieznajomej. Gdy ta przekonywała, że nic jej nie jest, z pyska podrostka wyrwały się dwa wypowiedziane cicho i lekko powątpiewająco słowa:
- Na pewno?
Nie drążyła jednak tematu (może uda jej się dowiedzieć, co stało się smoczycy trochę później, mimochodem?), ponieważ zainteresowało ją to, co powiedziała starsza. Czyżby szczęście uśmiechnęło się do Neili?
Muszę to dobrze rozegrać - pomyślała.
Skoro trafiła na badaczkę, zdecydowanie powinna wywrzeć na niej dobre wrażenie. To pomoże jej osiągnąć swój cel, czyż nie? Neila zdawała sobie sprawę, jak wielką moc miało jedno przychylne słowo odpowiedniej osoby. No i przecież mogła zdobyć cenne doświadczenie, na którym tak jej zależało. Na pewno wyciągnie z tego więcej niż z samodzielnej nauki, którą można było przyrównać do błądzenia we mgle i przy ubieganiu się o określoną pozycję wyglądała zdecydowanie gorzej niż ćwiczenia pod czujnym okiem doświadczonego gada.
- Bardzo chętnie! Ja, Neila, dam z siebie wszystko - uznała, że należy się przedstawić. - Od czego powinnyśmy zacząć?

Pokręciła głową.
- Jestem Stadną chcącą zostać badaczką, obawiam się, że do Zwiadowczyni mi daleko - odparła, trochę zawiedziona tym, że nie za bardzo może pomóc w tej kwestii.
Nie była nawet w stanie nikogo polecić, ponieważ nie znała zbyt wielu smoków z tego ugrupowania. Zdecydowanie powinna w przyszłości popracować nad zmianą takiego stanu rzeczy. Jakby nie patrzeć, jeśli osiągnie swój cel, będzie musiała podjąć ścisłą współpracę ze Zwiadowcami. No i na ogół to oni w pierwszej kolejności wiedzieli, co ciekawego dzieje się poza Barierą, czyż nie? Mogłaby dowiedzieć się od nich różnych... interesujących rzeczy. Nawet jeśli Neila nie lubiła się przesadnie narażać, nie zmieniało to tego, że nieznane tereny i ich zasoby pobudzały wyobraźnię.
Smoczyca rozejrzała się w poszukiwaniu roślin, w duchu ciesząc się, że miała na ich temat pewną wiedzę. Tylko czy znała te rosnące tutaj? Szukała w głowie nazw, które mogła przypasować do konkretnych roślin. Szła powoli w stronę tych, które przykuły jej uwagę.

Powinna się spodziewać tego pytania, zważywszy na logiczny tok myślenia badaczki. Młodsza smoczyca zastanowiła się chwilę nad odpowiedzią. Nie za bardzo wiedziała, do kogo się zwrócić o pomoc, ale... Raczej źle by to wyglądało, gdyby nie mogła sobie z czymś takim poradzić, prawda? Jak tu powierzyć ważne dla przyszłości Gniazda badania komuś, kto nawet nie potrafi zagadać do jakiegoś smoka w jej wieku i przekonać go do wyświadczenia drobnej przysługi? Neila wiedziała, że twierdząca odpowiedź sprawi, iż Liea spojrzy na nią przychylniejszym okiem, dlatego w końcu odparła:
- Mogę spróbować znaleźć kogoś odpowiedniego.
"Spróbować." Nie dawała gwarancji na to, że jej się to uda, by nie wyjść na zarozumiałą oraz by ewentualne rozczarowanie było mniejsze.
- Wszystko co muszę zrobić to poprosić kogoś o przyniesienie tutaj paru różnych ziół zza bariery, czyż nie?
W głowie już przeglądała wszystkie popularne miejsca oraz te niedaleko granicy. Im mniej czasu straci na poszukiwania chętnego Zwiadowcy, tym lepiej.

Nigdy nie była wybredna jeśli chodzi o miejsca przechadzek. Czy to zimne, czy to ciepłe, jeśli miały być z tego jakieś korzyści.. była gotowa! Ale bagna były jednak miejscem, które nie były na jej liście ulubionych. Kiepskie warunki dla roślin, i jeszcze ten smród. Mało kto się w takie miejsca zapuszcza, a niekiedy sytuacja tego wymagała. Szczególnie, że słyszała iż Liea zapuszczała się ostatnio w te miejsca, a ona nie przepuści okazji by się czegoś dowiedzieć. Zresztą, Serce Bagien nawet bez Badaczki było interesujące i smoczyca znalazłaby sobie zajęcie.
Podróż nie była znowu łatwa, brak skrzydeł uniemożliwiał jej szybkie dotarcie na miejsce. Jedynie podłużne ciało i dodatkowe kończyny pozwoliły jej na nieco szybsze przemieszczanie się, ale to było tyle. Trafienie do Serca nie było nawet takie trudne - w oddali coś się świeciło, automatycznie pobudzając jej zainteresowanie. Musiał być to jakiś smok, w końcu potwory nie mają się jak tutaj dostać. Za daleko od granic.. a przynajmniej tak myśli.
Niemniej wyszła w końcu zza krzewów i traw, strzepując co to tam się jej do łap przyczepiło i spojrzała na dwa stojące nieopodal smoki. Jednego rozpoznała natychmiast, ale drugiego... nie. Kojarzyła tylko tych wyżej postawionych w hierarchii, i to nawet nie wszystkich!
- Okropnie się świecisz, wiesz? Widać cię już z daleka. - rzuciła zaczepnie w stronę niebieskiej smoczycy. - Ale to dobrze, łatwiej było mi iść za światłem niż biciem Serca.
Machnęła nonszalancko łapą, po czym zbliżyła się do smoczyc.
- Oh Liea! Jednak te plotki są prawdą, i osobiście badasz to Serce. - zachowywała się aż za bardzo swobodnie, o czym świadczył też jej ton głosu. Jednak im się bliżej przyjrzała starszej samicy, tym na jej pysku malowało się zakłopotanie. - Wyglądasz jakbyś nie miała dobrego dnia.. Coś się stało?
Ci, co jej nie znali z pewnością pomyśleliby że się o Badaczkę martwiła. Ba, próbowała nawet na taką brzmieć! Jednak w rzeczywistości nie robiła tego z dobrego serca a dla samego wyciągnięcia informacji. Nie chciała się też od razu pokazywać z tej złej strony na oczach tej nieznajomej.

Dostrzegając pewne niezadowolenie w oczach Liei, młodsza smoczyca odnotowała to jako swoją małą porażkę. Najwyraźniej nadal nie osiągnęła perfekcji w dobieraniu odpowiednich słów. W przyszłości powinna pomyśleć nad ładniejszymi i nie tak jednoznacznymi synonimami słowa "spróbować".
Wtem badaczka urwała, a do uszu Neili dobiegł głos nieznanej samicy - o ile wygląd nie nasuwał od razu na myśl konkretnej płci nowoprzybyłej (ta, na oko, była mniej więcej w jej wieku), tak głos nie pozostawiał co do tego praktycznie żadnych wątpliwości.
- Powinnam pomyśleć nad pracą dorywczą jako drogowskaz - odparła półżartem.
Niegdyś była wyczulona na punkcie swojego niekontrolowanego świecenia. Ba, nawet kiedyś dorobiła do wytwarzanego przez siebie światła teorię, że jest to znak od jakiegoś boga. Obecnie jednak uważała to za nonsens i nie przykładała wagi do takich rzeczy. Była Stadną, więc rzucanie się w oczy nie groziło jej śmiercią z łap potworów.
Najwyraźniej, sądząc po ich przywitaniu, nieznajoma miała dobre stosunki z Lieą. Tok myślenia Neili w takich sytuacjach był prosty: skoro jakaś ważna (z jej punktu widzenia) osoba darzyła sympatią inną, granatowołuska powinna - w najgorszym wypadku - przynajmniej zachować neutralne relacje z tą ostatnią, w najlepszym - zakolegować się z nią.
Sama Neila często grała empatyczną i troskliwą, jednakże nie udało jej się przejrzeć czteroocznej. Za słabo ją znała i nie miała żadnego powodu, by być wyczuloną na takie rzeczy w tym konkretnym przypadku. Nawet dla kłamcy i oszusta ciągłe dopatrywanie się fałszu w innych mogło być męczące.
Powtarzając w myślach imię Concordii, czekała na jej odpowiedź.
Zrobienie tego we dwójkę pewnie będzie prostsze i da mi okazję do poznania jej... oraz odpowiedzialność rozłoży się na nie dwie - pomyślała, uznając taką sytuację za korzystną.

Skupiła większość swojej uwagi na tej niebieskiej. W końcu jej nie znała, a ciężko też zignorować coś tak małego i na dodatek świecącego.
Nie no, jest całkiem urocza.
Uśmiechnęła się do niej, dopiero po chwili przenosząc wzrok na Lieę. Nawet nie tyle ją chciała "omamić" dobrymi intencjami, co tę nieznajomą. W końcu szczerze zdziwiłaby się, gdyby Badaczka się dała na to złapać.
- Cóż, skoro tak mówisz.. Ale ciężko o takie "kilka zadrapań" w miejscu w barierze. - podrapała się po brodzie, bo tak czy tak była zainteresowana.
Zaraz jednak w jej oczach pojawił się błysk, a pysk wykrzywił się w uśmiech. Pojawiła się w naprawdę dobrym momencie!
- Oczywiście! Wiesz, że możesz na mnie liczyć. - pokiwała łbem, pocierając drugą parę łap o siebie jakby w gotowości. - Trzeba czegoś poszukać za barierą, prawda? Zwiadowcy są w pełni skupieni na zdobyciu mięsa, więc za surowcami nawet się nie obejrzą. A szkoda, wielka szkoda. A jak nie za barierą to też dobrze, Strażnicy łypią na każdego kto się zbliży i doszukują się złodziei w każdym, nawet w swoim odbiciu.
Pokiwała łbem, jakby sama się ze sobą zgadzają, po czym zbliżyła się nieco do Neili.
- Jesteś Neila, tak? Pewnie już usłyszałaś, ale jestem Concordia. - oj no, chciała się jeszcze upewnić że usłyszała dobrze. I vice versa. W końcu skoro miały pracować razem.. wolała chociaż zapamiętać z kim ma do czynienia.