Leśna Ściana

Powolnym krokiem przemierzałam puszczę kierując się coraz bardziej w dół wąwozu. Promienie słoneczne ogrzewały przyjemnie moje łuski dzięki czemu na moim pysku widniał zadowolony uśmiech a ogon leniwie kołysał się na boki z każdym postąpionym przeze mnie krokiem. Przymknęłam oczy słuchając szumu wiatru który poruszał koronami drzew. W legowisku matki nie było takich pięknych rzeczy. Jednak kiedy ze mną wychodziła widziałam wiele pięknych i interesujących rzeczy. Oczywiście z perspektywy pisklaka wszystko było interesujące. No może oprócz ziół które nie zawsze wydawały się przyciągać pisklaki. No chyba że pachniały naprawdę przyjemnie albo też tak smakowały. Ja od małego uczyłam się o ziołach dzięki tacie. Byłam mu za to wdzięczna nawet jeśli to mama musiała mi tłumaczyć ich działanie. Ojciec nie mówił jednak słyszałam plotki o nim. Nie wierzyłam im, dla mnie i tak będzie kimś ważnym nawet jeśli nie brał za czynnego udziału w moim dzieciństwie. Pokręciłam głową chcąc odgonić od siebie wszystkie te myśli. Skupiłam się za to na tym by porozglądać się za jakimś miłym nasłoneczniony miejscem.

Mheall, jak zwykle o tej porze dnia po prostu patrolowała okolicę, jak to miała w zwyczaju. Oprócz przemierzania okolic bariery czasami po prostu na skróty leciała przez centrum Gniazda, aby chwilę odsapnąć i wrócić do terytorium, które uważała za najbardziej wymagające uwagi.  Była to też najkrótsza droga, niż po prostu prucie wokół bariery bezmyślnie.
Czarnołuska dostrzegła w dole inną gadzinę, która spacerowała sobie w dole. Mheall nie bardzo miała ochotę na jakieś pogawędki, więc zatoczyła koło i rozejrzała się uważnie po okolicy. Chciała chwilę poobserwować samicę, która chyba była Stadną, ale nie była jeszcze pewna. Zaraz zapewne wyruszy dalej ku swojej barierze.

Abraxus szedł powoli przez puszczę, przedzierając się miedzy drzewami, co ze względu na jego gabaryty, nie było takie proste. Kierował się z wąwozu na Równinę, licząc, że znajdzie tam swoją małą siostrzyczkę. Nie widział jej od jakiegoś czasu i zaczynał się martwić. Może jest chora? Może ktoś ją skrzywdził? Może jej bóg nakazał jej by opuściła Gniazdo i zrobiła... coś? Wszystko mogło się zdarzyć. Fioletowooki zdecydował, że MUSI znaleźć Evil i upewnić się, że wszystko w porządku. Poza tym, chętnie posłuchałby jej głosu i zwyczajnie spędził z nią czas.
Wspinając się po porośniętych mchem skałach nagle dostrzegł majaczącą wśród drzew smoczą sylwetkę. Zatrzymał się natychmiast, obserwując uważnie zbliżającą się gadzinę - na oko smoczycę, wyraźnie mniejszą od niego. Z tej odległości nie był w stanie dostrzec jej Znaczenia, nie wiedział więc, czego się po niej spodziewać. Jeśli należy do Strażników i zorientuje się, że on jest Zwiadowcą... zaatakuje go? Zacznie drwić? Któż może wiedzieć?
Póki co, stał nieruchomo, czekając, aż samica się zbliży, nieświadom, że nieopodal znajduje się jeszcze jedna smoczyca.

Westchnęłam nie mogąc znaleźć jeszcze żadnej plamy światła która byłaby na tyle duża bym mogła się w niej położyć i po prostu cieszyć się ciepłem które dawało słońce. Pech to pech trzeba było szukać dalej i się nie poddawać. W razie czwgo zawsze mogłam polecieć gdzieś indziej. Kiedy się tak rozglądałam w oddali dostrzegłam dość dużą smoczą sylwetkę. Czyżby ktoś jeszcze wybrał się na spacer? Może ten ktoś będzie widział czy jest tu gdzieś trochę otwartej przestrzeni gdzie można by się troszkę polenić? Usłyszałam jednak szym skrzydeł i jakiś cień krążący dookoła mnie i mieszkający się z tymi które rzucały drzewa. Spojrzałam więc w górę chcąc sprawdzić co to. Okazało się że tym czymś był smok. Tylko czego on tu szukał? Zirytowana przyśpieszyłam kroku idąc w kierunku tego dużego smoka. Po przejściu paru metrów okazało się że był samcem o dość ładnych łuskach które jednak nijak nie wpasowywały się w kolory otaczające to stworzenie. Przez tego kołującego smoka mój ogon latał na boki zdradzając moje poirytowanie tym faktem.
-Witaj- Przywitałam się z samcem kiedy znalazłam się już dostatecznie blisko. Na moim pysku widniał leniwy uśmiech a także byłam całkowicie rozluźniona nie widząc zagrożenia w tym smoku. Może i był większy jednak po co miałby mnie krzywdzić? Przyjrzałam mu się uważnie szukając oznaczenia którejś z grup. W końcu je znalazłam. A więc był zwiadowcą. Dobrze, bardzo dobrze. Oni byli bardzo przydatni.

Mheall kręciła się w kółko dłuższą chwilę rozglądając się uważnie po okolicy. Co jakiś czas spoglądała na obserwowaną gadzinę, ale nie poświęcała jej zbyt dużo czasu, żeby nie czuła się zbyt mocno przytłoczona jej obecnością. Mheall dostrzegła po chwili i drugiego smoka, który zbliżał się do poprzedniego gada, którego obserwowała. Dłuższe kręcenie się w miejscu wydawało się być bezcelowe, więc postanowiła się zbliżyć do smoków. Trzymała się wciąż powietrza, ale zbliżyła się, aby mogli w ogóle porozmawiać. Złote ślepia zmierzyły uważnie gady. Zwiadowca i stadna. Chyba.
- Witajcie. - Powiedziała cicho przyglądając im się dość niepewnie, ale i z dozą ciekawości co też kombinują tutaj smoki.

Do jego uszu dotarł łopot skrzydeł. Zerknąwszy w górę ujrzał drugiego smoka, o czarnych łuskach, który krążył nad nimi. Strażnik wypatrujący zagrożenia? Czy po prostu zaciekawiony obserwator, który zastanawia się, co dwa smoki robią w puszczy? Wkrótce się okaże.
Tymczasem smoczyca podeszła bliżej. Abraxus zauważył jej zirytowanie i zaśmiał się w myślach. Czyżby nie lubiła, gdy ktoś lata jej nad głową?
Skinął jej głową, gdy się przywitała i uśmiechnął przyjaźnie; niewiele więcej mógł zrobić, jako, że nie był w stanie mówić. Ciekawe, czy nieznajoma poczuje się urażona jego milczeniem?
Ale oto czarnołuski smok skierował się w ich stronę, obniżając lot. Jak się okazało, był smoczycą, a sądząc po jej Znaczeniu, Strażniczką. Jej również kiwnął łbem, obdarzając samicę uśmiechem równie promiennym, co swą "rozmówczynię".

Rozmowa trzech smoków nie kleiła się, najwyraźniej różnica ugrupowań dawała o sobie znać. Z pewnością mogłoby się to rozwinąć, gdyby nie to, że jeden delikwent po prostu nie potrafił mówić. Zdecydowanie to mogło być problemem. Podobno w przyrodzie nic nie ginie... Nieopodal ściany, do której tak bardzo przytulały się smoki, przechadzały się dwa nieznane im gady. Żywo o czymś dyskutowali, jakby w ogóle nie przejmując się obecnością trójki swoich pobratymców.
- Słyszałeś o tej Zwiadowczyni, co to przyniosła tylko jedno mięso? Żałosne... Gdybym mogła wychodzić na tak długo jak ona to z pewnością lepiej bym wykonała to zadanie! - mówiła to na tyle głośno, że z pewnością dotarło to do uszu innych smoków. Robiła przy tym rzeczywiście teatralne ruchy. Różowa gadzina wyglądała na starszą od białego samca, ale przy tym jej zachowanie nie wskazywało na starszy wiek.
- Ja słyszałem, że podobno jakiś nieudolny strażnik wyleciał poza barierę. Informacje ściśle tajne, no ale przepraszam, jak można WYPAŚĆ poza Gniazdo? - przewrócił oczyma dolewając oliwy do ognia. No bo jak można? Nie rozumiał tego, może temu, że sam nie wystawiał nosa poza mur. Któż to wie?

Mheall kojarzyła większość gadów z Gniazda, ale te dwa były dość nowe dla niej. Smoczyca wylądowała obok Abraxusa, który zdawał się nie mieć ochoty na rozmowę. Złożyła skrzydła i zakryła tym samym swoją tęczową łuskę. Zmierzyła spojrzeniem nieznajomych. Kimkolwiek byli przykuli jej uwagę zdecydowanie bardziej, niż brązowołuska.
Mheall takie słowa zwykle powodowały po prostu przykrość, bo wiedziała doskonale, że smoki robią co mogą, a czasami ich próby wydają się być po prostu żałosne. Zresztą ich dowódcy doskonale dawali im znać, że są zawiedzeni z kim mają do czynienia. Mheall jednak próbowała nie dać się złamać. Słuchała więc słów nieznajomych próbując nie rzucić się jakoś w oczy.

Otrzymując tylko kiwnięcie głową jako przywitanie w mojej głowie pojawił się obraz mojego ojca który co jakiś czas pojawiał się w leżu matki. Też nic nie mówił, w ogóle nic. Uśmiechnęłam się więc szeroko do smoka który przede mną stał rozumiejąc jakoś jego sytuacje. Sama nie miałam problemów z mową więc nie wiedziałam jak czuje się taki ktoś. Nie chciałam wiedzieć. Kiedy podleciała ta smoczyca posłałam jej coś co miało być uśmiechem ale bardziej przypominało skrzywienie się po zjedzeniu czegoś strasznie kwaśnego. Nie mogłam jej zapomnieć tego krążenia nade mną niczym jakiś głupi sęp. Kiedy ujrzałam parę nowych smoków oraz usłyszałam o czym mówią zaśmiałam się.
-Naprawdę tylko jeden kawałek mięsa? Zwiadowcy się naprawdę ostatnio nie starają. Powinna przynieść więcej a nie jakiś marny ochłap. I jak zwiadowcy mają zamiar wyżywić gniazdo jak idzie im tak słabo?- Nie mogłam powstrzymać się od rzucenia komentarzem na temat zwiadowców. No bo serio, jeden kawałek mięsa? Kogo oni chcą tym wyżywić? Na pewno nie gniazdo.
-Strażnik który wypadł poza gniazdo, tego jeszcze nie było. Jak głupim trzeba być by tego dokonać? Wszyscy strażnicy są tacy fajtłapowaci? Jeśli tak to to chyba cud że bariera jeszcze stoi a my dalej żyjemy. Strażnicy i tak nie są zbyt przydatni no ale taka akcja to szczyt idiotyzmu.- Tak więc i strażnicy otrzymali swoją dzienną dawkę kąśliwych uwag. Nagle przypomniało mi się że coś jakąś smoczyca już o tym wspominała. A nawet uczestniczyła.
-A wiecie że podobno tego strażnika oraz zwiadowczynię która chciała mu pomóc wrócić pod barierę uratowała jakąś świetlista postać? Podobno zabiła wiele potworów które czaiły się niedaleko bariery- Rzuciłam w kierunku nowych jak i także do dwóch smoków które stały koło mnie. W końcu trzeba było się podzielić plotkami, zwłaszcza tak świeżymi i zabawnymi.

Abraxus szybko odwrócił łeb, słysząc głosy, i spojrzał prosto na dwa nieznajome sobie smoki, najwyraźniej pogrążone w dyskusji... a raczej obrażaniu Zwiadowców i Strażników. Fioletowooki machnął ogonem, czując, jak ogarnia go irytacja. Ta dwójka stadnych zachowywała się tak, jakby na miejscu smoków, o których rozmawiała, sprawiła się o wiele lepiej; samiec był przekonany, że byłoby dokładnie na odwrót. Nie cierpiał takiego zachowania.
Warknął bezgłośnie w stronę tej nieuprzejmej pary, po czym skinął łbem dwóm towarzyszącym mu smoczycom. Następnie rozpostarł skrzydła i wzbił się w niebo, przebijając się przez zasłonę z gałęzi i liści. Nie zamierzał dłużej słuchać, jak ktoś obraża jego towarzyszy.

z/t