Kamienny Krąg

Znał to miejsce aż za dobrze, w końcu tutaj miał najlepsze warunki na trening. Wody, w których patrolowała jego matka były zbyt blisko drzewa oraz spiżarni, a ostatnia rzecz jakiej pragną, to bycia podejrzanym o jakąś zbrodnię w tamtej okolicy. Wylądował za drzewami, na polanie przed kręgiem. Był ostrożny, w końcu te drzewa do największych nie należały, chociaż jego małe rozmiaru wyręczały go wystarczająco w tym.
Uniósł wysoko łeb i wciągnął ze świstem powietrze. Przyzwyczajenie, żeby upewniać się czy nie ma czegoś bądź kogoś w okolicy? A może zwyczajnie chciał się nacieszyć zapachem natury? Niemniej, skierował swój wzrok na okrąg, ku któremu skierował swe kroki. Albo dokładnie, ku wodospadowi.
Pływakiem był już niezły, ale trening nikomu nie zaszkodził, szczególnie strażnikowi. Trzeba być silnym i gotowym na każdą sytuację, a że najlepiej mu się trenuje tutaj... żal marnować okazję.

Był bardzo skupiony na swoim celu, którym było jezioro. Już z daleka słyszał huk spadającej wody, co spowodowało u niego rozluźnienie mięśni i spokój umysłu. Uwielbiał wodę, co nie było nowością dla pewnie nikogo. Odgłosy wody go uspokajały, a nawet ułatwiały mu koncentrację, huk wodospadu nie przeszkadzał mu tak jak innym smokom.
Miał już przednie łapy zanurzone w wodzie, kiedy coś zmąciło jego wewnętrzny spokój. Zmrużył oczy próbując pozbyć się tego dziwnego przeczucia, ale zaraz poczuł obcą woń niedaleko. Oj, to nie znaczyło nic dobrego. Gad napiął mięśnie, unosząc błony na grzbiecie i odwrócił łeb ku temu, kto nadchodził.

Ostatnia rzecz jakiej się spodziewał, było zobaczenie Protektora. Wprawdzie bardziej osobiście znał innych Wartowników, w końcu matka była jednym z nich, a o innych członkach Straży tylko słyszał, ale... Protektora nie da się pomylić z nikim innym. Wielki, muskularny gad, z wielkimi rogami i naprawdę dobrze zbudowany. Aż za dobrze.
Smok otworzył szerzej oczy, a serce znacznie przyśpieszyło swoje prace. Nie miał bladego pojęcia czego się spodziewać, szczególnie że Skitav nie brzmiał zbyt przyjaźnie. Ani na takiego nie wyglądał. Zgodnie z rozkazem wyszedł na suchy ląd, robiąc to bardzo szybko zresztą, i starając się zachować spokój (albo przynajmniej pokazać to na zewnątrz) odszedł od jeziora, jakby chcąc podejść bliżej Protektora. Może na znak szacunku i skruchy? Chociaż sam nie wiedział, co takiego zrobił...
Niemniej stanął w jakiejś, mniej więcej bezpiecznej, odległości od Skitava, próbując utrzymać wzorową (albo chociaż akceptowalną) postawę.
- Witaj Protektorze. Nie spodziewałem się.. wizyty. - starał się nie jąkać, ale też nie bardzo wiedział co powiedzieć. - Mam.. nadzieję, że nie sprawiam jakiś problemów tym, że przyleciałem tu odbyć dodatkowy trening.
Kłamać nie kłamał, ale nie mógł przewidzieć, jak Skitav zareaguje.

Był strasznie spięty, chociaż na zewnątrz tego tak nie okazywał. A przynajmniej próbował, nie chciał przecież wyjść na jakiegoś tchórza, ale w końcu czuł ciężar tej sytuacji. Szczególnie, że był, jakby to nazwać, w centrum zainteresowania.
Skinął łbem, dając znak że rozumie co zrobił złego, po czym spojrzał na Protektora.
- Zdaję sobie sprawę, ze swoich obowiązków Strażnika, jednak ciężko jest dotrzymać kroku bardziej doświadczonym Strażnikom. - nie, żeby miał jakieś kompleksy.. ale to chyba przez swój wzrost miał takie poczucie, że musi tyle trenować. - Nie mówiąc już o tych Zwiadowcach, co mają wieczny problem z moim.. wzrostem. I utrudniają pracę przez te ciągłe szykanowania. A do bójek na warcie wolałbym nie doprowadzać.
Skupiał swoją uwagę na Protektorze i na tym, co do niego mówił. Chyba załapał czemu Skitav jest taki zdenerwowany, jak raz. Złodziej mięsa był dalej na wolności, a spiżarnia pusta, a że matka gada była Wartownikiem... cóż. Mógł to przewidzieć.
Zamrugał, a zmianę w kolorach dało się zauważyć już na oczach. Potem poszło już z górki, i z niebieskich wzorów zrobił się czerwony. Chyba był w takim nastroju.
- Obywatele powinni zdawać sobie sprawę z niebezpieczeństwa za barierą.. i przemyśleć dwa razy czy chcą się tam zuchwale zapuszczać. Do takiego nie przemówi się inaczej niż siłą, a jak i to nie pomoże, to może spotkanie z potworem go czegoś nauczy.. - postawa nie-do-końca godna Strażnika, ale znamię nie było jego wyborem, no cóż. - Ryzyko jest wysokie, ale zderzenie z trudną rzeczywistością w praktyce jest potrzebne.
A jak taki umrze, to będzie mniej gęb do wykarmienia. Albo jego resztki nadadzą się do jedzenia. Same plusy.
- Złodzieje nie zasługują na litość, powinno się takiego wyrzucić siłą za barierę, by poznał jak to jest zdobywać pożywienie poprzez walkę, a nie zuchwałą kradzież.
Wbił pazury w ziemię, a błony wzdłuż jego grzbietu, od czubka głowy do ogona, stanęły dęba.
- Nie.. widzę problemu, ani powodów by się kłócić, z byciem ukaranym za moją zuchwałość i oddalanie się od granicy. I za niektóre wypowiedzi też.. - przynajmniej jest szczery i umiał się przyznać do błędu, a to że dziwny to już inna historia. Nie ma co się kłócić z Protektorem... był mentalnie przygotowany.

Ogon zaczął mu lekko drgać, ale zaraz się rozluźnił, i to na całym ciele. Protektor zbesztać go zbeształ, ale nie było to tak złe jak przeczuwał z początku. Kara pewnie nastąpi w swoim czasie, teraz najważniejsze było wrócić do wykonywania obowiązków. No i byleby go Protektor znowu na czymś takim nie przyłapał, bo za drugim razem nie było tak "miło".
Spojrzał w górę na Skitava i skinął łbem, przymykając oczy.
- Przyjąłem i zrozumiałem. - zapewnił szczerze Protektora i rozejrzał się ku górze, chcąc dobrze określić kierunek w którym lecieć. -  I to się więcej nie powtórzy.
Obrał odpowiednią stronę (ja to tam na mapach się nie znam, więc eeeee) po czym rozłożył skrzydła, i nim Skitav mógł powiedzieć coś jeszcze, gad wzleciał w powietrze i odleciał w kierunku granicy.

// z/t

Niestety, jego poszukiwania kogoś, kto mógłby zająć się jego ranami były bardzo bezowocne. I to wyboldowane bardzo. Niestety. Złoty już powoli zaczynał się irytować. Głównie z powodu rosnącego, pulsującego bólu w łapie. Trzeba było szybciej opatrzyć, teraz boli, a uzdrowicieli jak na lekarstwo (heh, nieśmieszne) i gdzieś się wszyscy pochowali. Chryses warknął coś pod nosem lądując w pierwszym lepszym miejscu. Chwilę odpocznie, wróci do szukania, tak tak, poradzi sobie przed wyprawą. Tylko chwila drzemki, sekundka... Położył się na otwartej przestrzeni na boku, z zranioną łapą do góry, aby przypadkiem jej jeszcze bardziej nie ubrudzić. Wydał z siebie jeszcze jedno, zirytowane westchnięcie i mieniąc się jak kula dyskotekowa przymknął oczy. Na serio chwilę.

Mmm mm szum wody, delikatne słoneczko i zmęczenie. Czego chcieć więcej. Mimo jego mentalnych zapewnień, że jest tu tylko na chwileczkę, usnął. Powinienen był się tego spodziewać, ale po co, jak możesz siebie samego okłamywać. Dużo więcej zabawy! Tak więc usnął jak mały pisklak, by obudzić się słońce-wie-kiedy (po namyśle zmienił słońce na gwiazdy, nie potrzebował żadnych skojarzeń z ojcem). Jeszcze to pół biedy. Najgorsze, że kiedy się obudził no cóż.
Ktoś go znalazł.
Pierwszą reakcją samca było zaskoczenie, kiedy cały wzdrygnął się na widok innego smoka, i to samiczki, tak blisko siebie. Zanim jednak zdążył wykonać jakiś dziki ruch, poczuł maź na łapie. Uzdrowicielka? Całkiem miło, opatrzyła śpiącego. Potem nastąpiło zmieszanie. To on miał kogoś znaleźć, nie ktoś jego! Cisza była niezwykle niezręczna, samiec musiał ją przełamać...
- Um, dziękuję bardzo za pomoc. Miałem kogoś znaleźć, ale już od dłuższego czasu jestem ranny i no... - Z tej bardzo niewygodnej do rozmowy pozycji na boku obejrzał dokładnie rozmówczynię. Trzeba było jej przynać, była na prawde ładna. Złoty jednak szybko odgonil tę myśl, nie czas na to. Otworzył za to pysk, chcąc dalej tłumaczyć się z tak nieodpowiedniego zachowania nowopoznałej stadnej.

O-och. Powiedzieć, że Chrysesowi odebrało mowę, to trochę za mało żeby odzwierciedlić sytuację. Gdy tylko samica kazała mu się zamknąć, zrobił to bez namysłu. Może nawet trochę za ochoczo. Dopiero po chwili się opamiętał.
Chryses, na twój złoty kolor, ogarnij się. Będziesz się chętnie podporządkowywał jakiejś samicy? Stadnej? Serio?
Okazuje się, że wewnętrzne głosy mają trochę tajemnej wiedzy. Jednak po chwili jego wszystkie próby zachowania jakiejś gracji zostały zmiecione z powierzchni ziemi, gdy dostał ogonem po nosie. Ledwie powstrzymał się od kichnięcia. Jeju, ale pachniała świetnie.
CHRYSES JAK SŁOŃCA NIENAWIDZĘ.
Podniósł się bez przedłużania, ale tak, aby nie stawać na ranną łapę. Nie chciał rozmazywać okładu i zmuszać dobrodziejkę do tworzenia drugiego. Człapał tak na trzech łapach za nią. Ciekawe, czy jeszcze go walnie po nosie. T-to nic takiego, przecież nie wiązało się z tym nic, no wcale (po prostu na głos, czy tam w myślach, nie był w stanie przyznać, że mu się to podobało).
- Nie mam pojęcia. Zanim zdążyliśmy obejrzeć to dokładnie wycofaliśmy się za barierę. - wytłumaczył, o dziwo dość spokojnym głosem, może tylko trochę zmieszanym.

Skikanie tak było bardzo niewygodne, szczególnie, że musiał cały czas patrzeć się na jej piękne i pełne gracji ruchy. Samica na pewno posiadała migotanie, patrząc po tym, jak pięknie rozświetlała ciemną okolicę w poszukiwaniu jakiegoś składnika. Gdyby smoki były w stanie się czerwienić, to pewnie by to zrobił, słysząc komentarz uzdrowicielki.
- Uznam to jako komplement, dziękuję bardzo. - odparł, dalej sobie skacząc. Może i komentarz brzmiał trochę sarkastycznie, ale Chryses nie oceniał. Przynajmniej nie w tej chwili. - Mnie zwą Chryses. Możliwe że nie, zazwyczaj nie śpię w losowych miejscach. - zazwyczaj trzymał się z dala od innych smoków, aby nie wyzywali go przez jego lśniące łuski, albo zajmował się patrolami. Nic dziwnego, że stadna go nie znała.