Nieprzyjazny Las

Przyleciał w to miejsce skupiając się na obowiązkach i odpowiedzialności, jakie dźwigał na swych młodych barkach. Starał się robić to, co do niego należało. Wyruszył więc do granic bariery, by strzec swojego domu. Czy aby na pewno mógł o nim tak mówić? Czy coś go łączyło z domem, z rodziną? Nie raz czuł się jak nic nie znaczący pyłek. Był równie ważny co flaga na wietrze, albo widły w gównie. Kiedy inni żyli swoim tempem, on stawał się częścią tła. Ozdobą, która od czasu do czasu mogła się na coś przydać. Czy to go zniechęcało? Nie, wręcz przeciwnie. Twierdził, że broniąc gniazda podziękuje innym smokom za samą zgodę na to, by Lunar mógł istnieć. Gdyby nie oni, nie mógłby teraz oddychać i wpatrywać się w mrok. Samiec długo jeszcze patrolował teren z góry, ale nie widząc żadnego zagrożenia, postanowił wylądować na niewielkim, suchym lądzie. Stanął w bezruchu, starając się usłyszeć czy oś nie czai się za masywnymi drzewami. Jeżeli gdzieś tu było zagrożenie, to Lunarson na pewno na nie wpadnie. Był niczym latarnia, która rozkazuje statkom płynąć na płytkie wody. Nie trzeba było długo czekać, aż cały smok otoczył się lekką poświatą, wydobywającą się z kryształków na jego ciele.

Krążył chwilę nad wielkimi drzewami, chcąc z góry wypatrzeć jakiegoś zagrożenia. Wprawdzie matka natura pożałowała mu dobrych oczu, to jednak aż tak ślepy nie był. Toteż nie trudno było mu dostrzec wielki, podświetlony obiekt na ziemi. Obniżył lot, sam spokojnie gasząc swoje znaki, które pozostały czerwone. Nie ma co liczyć na szybką zmianę barw, szczególnie bo rozmowie z Protektorem.
Zanim się zabrał do lądowania, usłyszał jak coś odlatuje, a po zapachu stwierdził że był to któryś ze smoków. Chyba ten, z którym miał się zmienić na warcie, bo wielki obiekt dalej siedział na ziemi. No cóż, albo wartownik dostrzegł go z oddali jak nadlatuje, albo zbeształ nie tego smoka co trzeba.
We dwóch może nie będzie tak źle. Byleby był on jakiś znośny.
Sapnął i w końcu wylądował, na jakiejś polanie. Uniósł łeb węsząc, chcąc się upewnić czy poza nim i drugim Strażnikiem nikogo nie ma. Nieznajomego nie trudno było ani wyczuć ani tym bardziej zauważyć, w końcu jarzył się lekkim światłem, a i wzrostem przewyższał każdego innego, nie mówiąc już o Evanie. O ile wielkolud nie będzie sprawiał jakiś problemów, to i on nie ma co się wychylać.
Odwrócił się w stronę wielkich drzew, chcąc (a przynajmniej próbując) dostrzec coś, cokolwiek niepokojącego. Było strasznie cicho, nawet mniejsza zwierzyna jakby pouciekała, o ile tutaj w ogóle była.
Miał nadrobić swoją wartę, toteż na razie nie zwracał obcemu większej uwagi.

Latarnia przyciągnęła zagrożenie, ale inne niż młodociany smok się spodziewał. Owym niebezpieczeństwem okazał się starszy smok, który odlatywał, wcześniej jeszcze narzekając na Lunarsona. Dziecię Księżyca zdziwiło się nie na żarty, szczególnie, że sam obrał taki a nie inny cel. Pomylono go z kimś? Pokręcił głową zrezygnowany. Przywykł do podobnego traktowania, więc zbytnio się nie przejął. Kiedy przyglądał się oddalającemu smokowi, nagle z drugiej strony podleciał drugi z jego gatunku. Lunar nie był na to przygotowany i zrobił krok w tył, nieznacznie zanurzając łapy w wodzie.
"Co jest!" - burknął w myślach, lekko oburzony. To granica, a ruch jak w gnieździe!
Po chwili udało mu się dostrzec zarys samca, jak i jego zapach. Nie dostrzegł znamienia, ale domyślił się, że to strażnik, który był umówiony na patrolowanie tych okolic.
Lunar nie przepadał za towarzystwem, ale gość już punktował tym, że nie za wiele mówił. Czyżby bratnia dusza?
Samiec zignorował go i spróbował skupić się na tym co robił wcześniej.
Zauważył, że było cicho. Za cicho, a Księżycowy przestrzegał zasady, że nic nie dzieje się bez powodu.
Po chwili zastanowienia wrócił on na powietrzny tor, by zrobić okrążenie wokół polany. Jego gwieździsty pył był niczym pierścienie saturna. Lunar zrealizował plan i wrócił na polanę, lądując obok strażnika. To, co zaprezentował świetlisty samiec było piękne, ale tak naprawdę służyło za niewielką barierę. Brak wiatru pozwalał pyłowi dłużej utrzymywać się w górze. Zauważą, jeżeli coś przekroczy promienisty mur. Rozwiązanie pomagało również lepiej coś zaobserwować w mroku. Lunar nie potrafił widzieć w ciemności, a jego kompan... cóż, może popełnił błąd? Może tylko pogorszył sytuację i osłabił percepcję Rin? Miał nadzieję, że tak nie było.

Błony na jego pysku poruszyły się, jakby były jego "uszami" i próbował wyłapać coś słuchem. No i wyłapał, ale nie tyle zagrożenie co drugiego Strażnika. Odwrócił łeb w jego kierunku, zastanawiając się co on do licha robi. Odlatuje? Nie, chyba patroluje z góry. No i z tej perspektywy ciemniejszy gad był jeszcze większy, i miał więcej skrzydeł niż się tego spodziewał.
Evan odsunął się na bok, dostrzegając jak ten zbliża się do lądowania. W końcu nie chciałby skończyć jako smoczy naleśnik, a że różnica wielkościowa była kolosalna.. Nie, żeby wielkolud miał go zgnieść specjalnie, ale ostrożności nigdy za wiele. Usłyszał jeszcze, że coś porusza się trochę dalej, ale zaraz ucichło, a gad nie mógł dostrzec co to mogło być.

Jaśniejszy smok zmrużył oczy, obserwując to co jego towarzysz pozostawił na górze. Pył? I to jeszcze świecący? Takich rzeczy się na co dzień nie widuje, nawet w takim dziwnym świecie. Ale miało to jednak swoje plusy, bo pył zdemaskował "źródło" odgłosów. Dwa jednorożce w takim miejscu to niecodzienny widok, ale mając na uwadze brak mięsa w Śpiżarni.. Cóż, nie był Zwiadowcą, ale każda łapa do pomocy się przyda.
Trzymał swoje znaki przygaszone, nie chcąc zwracać na siebie uwagi. Jednorożce były dosyć płochliwe, a że były teraz "ukryte".. Tylko ukryły się z powodu smoków czy może czegoś innego?
- Spróbuję upolować chociaż jednego. Gdybyś mógł, patrz czy w okolicy nie czai się coś większego, w końcu nie bez powodu się ukrywają i siedzą w tej okolicy. - nie mówił za głośno, nie chcąc żeby zwierzyna go usłyszała. Miał tylko nadzieję, że drugi gad go usłyszy.
Sama chęć zatopienia kłów w żywym ciele napędzała go do działania. Odwrócił się w kierunku jednorożców, i zaczął się skradać. Nie miał co polegać na swoim wzroku, toteż polegał na swoim węchu. Jego małe gabaryty znacznie mu w tym pomagał, a skrzydła trzymał blisko ciała. Ostrożnie stawiał kroki i kiedy tylko znalazł się odpowiednio blisko, rzucił się z pazurami na najbliższego zwierza.

Kiedy zobaczył jednorożce, pokręcił łbem. Nie tego się spodziewał. Z drugiej strony to dobrze, że nie pojawiło się nic gorszego, ale na jak długo? Lunarson miał dobry słuch, więc zrozumiał słowa gada i tylko pokiwał głową na znak zgody, bo co więcej mógł zrobić? Kiedy strażnik zaczął się skradać, on zaczął szukać lepszej pozycji. W końcu znalazł niewielką wysepkę otoczoną masą wody. Stwierdził, że jeżeli coś będzie chciało go zaatakować, to usłyszy, jak przekracza żywioł. Obecnie woda była niczym alarm. Księżycowy wyprostował się i zabezpieczył pozycję masywnymi skrzydłami, by nic nie mogło wyrwać go z równowagi. Bacznie obserwował poczynania kolegi, który z pewnością lepiej sobie radził od świetlistego. Lunarson nigdy nie polował. Może się przy okazji czegoś nauczy? Kiedy zobaczył, że Rin zdążył już rzucić się na jednorożca, Księżycowy wziął głęboki wdech i wycelował w drugiego zwierza, chociaż wątpił, czy trafi w takim mroku. Bardziej mu chodziło o to, by ten drugi nie rzucił się na Rina. Może promień wystraszy go na tyle, by zwiać?

Był bardziej nastawiony na zatopienie kłów i zębów w ciele jednorożca, niżeli na spotkanie z ziemią. I gdyby tylko w nią uderzył to byłby to zrozumiał. Ale nie, został jeszcze odrzucony w tył przez nieznaną siłę i zrobił fikołka, ostatecznie uderzając w mokrą glebę grzbietem.
Nie, żeby go to jakoś specjalnie zabolało. Obrócił się na brzuch, potrząsając błonami na grzbiecie chcąc strzepać z nich brud. Przymknął oczy, nie chcąc dać się unieść narastającej frustracji. Nie dość, że jednorożce uciekły, to jeszcze oberwał.. czym tak w sumie oberwał? Spojrzał w stronę drugiego Strażnika, i nie było wątpliwości, że musiał on użyć zionięcia. Chciał Evanowi pomóc? Raczej nie zrobił tego specjalnie.
Ale prosiłem go by patrolował, a nie by się wtrącał.
Wykrzywił pysk w nieco obolały grymas, ale nie tyle bolało go ciało od uderzenia, co bolała go.. duma? Albo chciał zakryć złość.
- Popracuj nad celnością. - powiedział sucho, wstając z ziemi. - Cóż, teraz pozostaje mieć nadzieje, że Zwiadowcy się łaskawie zmobilizują i wybiorą po pożywienie za barierę.
Spojrzał w stronę tytułowej bariery, ale po jednorożcach już dawno nie było śladów. Ale w końcu nie były głupie, i skoro wiedziały że są tu smoki... to po co tu przyszły?
- Powęszę bliżej bariery, może niedaleko coś się jeszcze ukrywa. - rzucił jakby to było nic takiego, po czym odwrócił się i pomagając sobie skrzydłami odleciał nieco dalej. Nie chciał ryzykować, ale trzeba patrzeć czy coś się nie czai zaraz za barierą.

Lunar aż zapiszczał, kiedy dotarło do niego co zrobił. Serce zaczęło bić mu jak oszalałe, a on sam nie bacząc na ostrożności po kilku susach stał już kilka metrów od Rina. Szczerze mówiąc bał się go nawet dotknąć, nie orientując się w obrażeniach. Jak wielką odczuł ulgę, kiedy smok przemówił.
Nad celnością? A gdzie tu cel, jak tu mrok i zadupie?
Mimo wszystko Księżycowy nie zamierzał komentować słów towarzysza. Z prostej przyczyny, bo nie był w stanie. Fakt, mógł tam jakoś okazać emocje, ale trudniej robiło się to z kimś, kto nie znał jego wad.
Na wzmiankę o pożywieniu, Lunar jedynie pokiwał łbem. Sam by coś dobrego przekąsił. Może to głód zapanował nad jego ciałem kilkadziesiąt sekund wcześniej? Było mu wstyd za to, co zrobił, ale nie wiedział też jak ma przeprosić strażnika. Tymczasem on uciekł od olbrzyma, zbliżając się do bariery. Lunarson wzbił się w powietrze i zaczął badać barierę z powietrza. Może to tam czai się niebezpieczeństwo, przed którym uciekały zwierzęta? Samiec raz za razem kruszył przestrzeń swoim pyłem, znacząc teren.

Byłam głodna i właśnie dlatego wybrałam się na granice. No może miałam jeszcze nadzieję na trochę rozrywki. Widzenie w ciemnościach wiele ułatwiało a ja miałam zamiar z tego korzystać. Z daleka już dostrzegłam światło lecąc w kierunku nieprzyjaznego lasu. Niedługo po tym na krótko pojawiło się inne., prawdopodobnie ktoś zionął. Co się tam do jasnego jajka działo?! Wylądowałam w niewielkim oddaleniu od jak się okazało dwóch smoczych samców i raźnym krokiem z pyszczkiem zadartym ku górze ruszyłam w ich stronę.
-Co tu się wyprawia? Ktoś was zaatakował?- Spytałam zauważając ranę jednego z samców. Czyżby natrafili na jakieś drapieżniki? Albo zaatakowali jakieś zwierzę które zdecydowało się im oddać? Raczej żaden drugiego by tu nie uderzył co nie? Na takie akcje na granicy nie było miejsca.

Cóż, wypatrywanie zagrożenia z jego kiepskim wzrokiem nie było najlepszym pomysłem. Zresztą, nie wyłapał też żadnego dźwięku, ba nic nie wyczuł. Sprawa była wyjątkowo poplątana, a frustracja spowodowana nieudanym polowaniem i pustą Spiżarnią wcale nie ułatwiała mu zadania.
Obserwował tereny za barierą, nerwowo wręcz miętosząc roślinność pod łapami. Wziął głęboki wdech, po czym rozejrzał się za towarzyszem. Cóż, ten znowu był w powietrzu. Temu chyba lepiej szło patrolowanie z góry, niżeli dołu. Zresztą, tyle dobrego że był tam na górze, i Evan nie miał jak wyładować swojej frustracji, i odpłacić się za tamten cios. Nawet jeśli nie było to specjalnie.. to jednak był niezadowolony. I nie chciał puszczać tego płazem, nie chciał wyjść na kogoś kto łatwo przebacza i zapomina.

Z zamyślenia wyrwał go trzepot skrzydeł, i nie było wątpliwości że nadlatywał jakiś smok. W końcu dochodziło zza bariery, a latających potworów też za wiele nie było. Spojrzał w kierunku nadlatującej gadziny.
Kolejny Strażnik? Nie, przyleciał zbyt swobodnie jak na odbębnienie patrolu. Stadny nie bardzo ma tu czego szukać. Zwiadowca?
Przekrzywił łeb lustrując zielonkawą (niby turkusowa, ale on się nie zna) gadzinę wzrokiem, zbliżając się parę kroków, pozostając jednak bliżej bariery niż dalej.
- Nic mi nie jest, ot wypadek przy pracy. - skwitował krótko, posyłając dziwne spojrzenie w kierunku ciemnego Strażnika. - Dwa jednorożce pasły się na tych terenach, ale niestety uciekły. Coś za barierą musiało je tu przepłoszyć. A po tym jak nas dostrzegły, uciekły jeszcze dalej.
Podrapał się po karku.
- A szkoda, bo mięso dwóch jednorożców by się bardzo przydało.

Na górze nie doświadczył niczego interesującego, ale przynajmniej mógł odreagować. Cały czas czuł się winny całej tej sytuacji. Jak mógł zranić drugiego smoka? jeszcze w dodatku strażnika? Myśli tak zawładnęły jego ciałem, że nawet nie zorientował się co ma przed oczami. To co wydawało się drobną mgiełką okazało się masywnym pniem! Lunar skrzywił się, próbując zahamować, ale na nic jego wszelkie próby. Zahaczył ramieniem i poczuł przeszywający ból. Przyzwyczaił się do cierpienia, lecz to nie usprawiedliwia jak mógłby po takim zderzeniu swobodnie poruszać kończynami. Nuże stracił równowagę, nurkując niczym orzeł. W ostatniej chwili udało mu się na powrót rozłożyć skrzydła, ale to tylko pogorszyło sytuację. Te, pod naporem wiatru i niedoszłej kontuzji trzasnęły nieprzyjemnie. Tymczasem samiec jeszcze o tym nie wiedząc, kierował się w najgorsze rejony lasu, już dawno mijając granice bariery. Raz za razem ocierał się łuskami o konary drzew, a kiedy w końcu wylądował, zahaczył łapą o pnącza i zrobił mało widowiskowy przewrót cielskiem. Nie ważył mało, to i huk rozniósł się wokoło, strasząc drobne i niczego nieświadome żyjątka. Tymczasem Lunar nie zdając sobie jeszcze sprawy ze swojego położenia, próbował otworzyć oczy, bo w obecnej chwili tylko na tyle mógł sobie pozwolić.

Słuchałam uważnie tego co mówił samiec. Dwa jednorożce rzeczywiście byłyby wspaniałym łupem. Trochę szkoda że ich nie zatrzymali. Obejrzałam dokładnie samca po czym westchnęłam patrząc w niebo gdzie zauważyłam tego drugiego. Leciał w stronę bariery! Czy jemu życie nie miłe?! Po jednej dziwnej łusce na ciele samca przede mną stwierdziłam iż jest straznikiem.
-Dobrze, pozwól że cię teraz zostawię. Muszę się czymś prędko zająć- Powiedziałam kiwając mu głową na pożegnanie i uśmiechając delikatnie. Zaraz po tym rozłożyłam skrzydła i wzbiłam się w niebo kierując się za tym drugim smokiem czyli w stronę bariery. Nadal nie rozumiałam co temu samcowi strzeliło do łba.

///zt tam

Nie chciał się zanadto skupiać na rozmówczyni, ani tym bardziej szukać na niej naznaczenia które potwierdziłoby jego przeczucia. W końcu jej przybycie trochę go rozproszyło od przeczesywania okolic bariery, a drugi Strażnik za bardzo mu w tym nie pomagał.
A skoro o ciemnym smoku mowa, co on znowu odwalił? Evan wyłapał wzrokiem jego wielkie, świecące ciało które z jakiegoś powodu leciało w kierunku bariery. Nie wyglądał żeby miał wypad za barierę w planach, ale też cholera jedna wie co siedzi w jego łbie. Mniejszy Strażnik usłyszał już tylko huk i światło w oddali, gdzie najpewniej wielkolud "wylądował".
Poszło szybciej niż się tego spodziewałem.
Pokiwał tylko głową na słowa nieznajomej, z premedytacją ignorując jej uśmiechy. Z samicami to nigdy nie wiadomo, a on nie miał ochoty zgadywać o co jej może chodzić. Mimochodem jednak dostrzegł na niej znamię Zwiadowcy, przez co zdecydowanie mu.. ulżyło?
Tyle dobrego, że nie ja muszę po niego lecieć. Zwiadowcy powinno pójść tam lepiej. A jak nie...
Chcąc nie chcąc na jego pysku pojawił się uśmiech, który zaraz na nowo został zastąpiony neutralną miną.
Cóż, to że Strażnik wyleciał za barierę nie znaczy że Evan może zrobić sobie przerwę. Teraz patrol został całkiem na jego głowie, toteż wzleciał w powietrze, chcąc dopatrzeć (dobry żart, gorszy wzrok) zagrożenia z oddali. W końcu chociaż jeden potwór musiał usłyszeć ten hałas, i teraz trzeba tylko go wypatrzeć i przegonić z tych okolic.

Przekrzywił łeb, obserwując światło w oddali. Światło światłem, ale całokształt nie przypominał smoka w najmniejszym stopniu. Jednak to mogło być spowodowane samym patrzeniem przez barierę i jego krótkowzrocznością, niżeli prawdą. Były jednak stworzenia pustki które świeciły.. toteż był czujny.
Martwił się o nich? Pewnie tego by chcieli, albo i się tego raczej spodziewali, ale w rzeczywistości ani tego nie czuł ani tym bardziej tego nie okazywał. Wypadki się przecież zdarzają, a nie jego robotą było pilnowanie jakiegoś Strażnika czy Zwiadowcy.
Uderzył mocniej skrzydłami i nagle zrobił gwałtowny zwrot, pikując w dół. Nie zamierzał wylatywać za barierę, ale zdecydowanie lepiej mu było patrolować z dołu. Wylądował ciężko na ziemi i odwrócił łeb w stronę wielkich drzew. Cóż, był zdziwiony że się nie zawaliły od uderzenia większego Strażnika, ale żeby też on ich nie zauważył? Też miał problemy ze wzrokiem? Zaraz jednak wrócił do obserwowania okolic za barierą, powoli ruszając wzdłuż niej. Nie może stać w miejscu, kiedy z innej strony może przecież nadejść jakiś potwór.
Albo zwierzyna łowna.
Chociaż z tym to za dużo wymagał od losu.

Prychnął głośno. Brzmiał bardziej jak jakiś dziki, bezrozumny zwierz niżeli inteligentny przedstawiciel smoczego gatunku, ale to tylko taki szczegół. Narastała w nim jednak frustracja. Zwierzyny brak, tamten Strażnik odwalił jakiś cyrk i pociągnął za sobą jakiegoś Zwiadowce.. po którym ani widu ani słychu.. dobra, widu może trochę z oddali jak się tam coś świeci, ale mało mu to daje. Był ranny, niby nic poważnego, ale strasznie go to denerwowało. Wiedział jak ukrywać emocje, ale nie wiedział jak ukrywać obrażenia na ciele. Wypadałoby się jednak przejść do jakiegoś medyka.. tylko czym niby ma zapłacić?
Z rozmyśleń wyrwał go trzepot skrzydeł, a że nadchodził od strony Gniazda.. cóż, miał tylko nadzieję że to będzie ktoś znośny albo Strażnik. No i jak raz trafił. Była naprawdę duża i różowa, ale to już mu aż tak nie przeszkadzało. Szczególnie kiedy usłyszał, że jego warta się skończyła. Odetchnął, ale rzucił jeszcze spojrzenie w kierunku w którym spadł tamten Strażnik. Jak to wytłumaczyć? Nie było to tak blisko bariery, więc nie miał obowiązku wychodzenia. Ale też.. mogło to spowodować masę pytań w jego kierunku.
Ale koniec warty to koniec warty. On swoje odbębnił.
Ale jeśli przez tego wielkoluda spadną na mnie problemy, to osobiście wyrwę mu skrzydła. O ile przeżyje.
Skinął łbem na znak że przyjął i na znak szacunku (no co). Po czym rozłożył na powrót skrzydła, biorąc nimi mocny zamach i tym sposobem udało mu się wzlecieć w powietrze, kierując się w kierunku Gniazda.

// z/t

Co do jasnej cholery się stało?! W jednym momencie chciałam zaatakować tego obrzydlitwego potwora i prawdopodobnie zginąć honorową śmiercią bo logicznym było iż jestem za słaba by walczyć w tak nieprzyjaznym otoczeniu z czymś tak silnym. W następnym momencie jestem łapana przez tego wielkiego smoka który nagle przypomniał sobie że ma skrzydła i postanowił wziąć z wcześniejszej próby mojej ucieczki przykład jak używać swoich jak się okazało paru par skrzydeł. Szkoda tylko że te cholerne stworzenia zaczęły nas ścigać tak samo jak pewnie inne zwabione hałasem, który tworzył ten strażnik. Chociaż tyle dobrego że nie się nie zatrzymywał prawdopodobnie byśmy tego nie przetrwali. Kiedy zaczeliśmy spadać zaskowyczałam zdając sobie nagle sprawę że naprawdę możemy umrzeć a dodatkowo także sprowadzić na barierę chroniącą gniazdo wielkie niebezpieczeństwo którego by nam nie wybaczono. To byłoby naprawdę koszmarne zważywszy na pozycję mojej matki która musiałaby znosić komentarze na temat córki zwiadowczyni która nie potrafiła utrzymać stworów z pustki z daleka od bariery. Nagle ja i strażnik uderzyliśmy o ziemię, jak się okazało po otworzeniu przeze mnie oczu spadliśmy jakimś niewyjaśnionym cudem pod barierę. Nadal jednak problem stanowili ci przeciwnicy. Może i wszystko było rozmazane ale to nie znaczy że ich tam nadal nie było.
-Co?- Sapnęłam z zaskoczenia kiedy nagle pojawiła się jakaś świetlista postać. Przez to całe światło nie mogłam dostrzec czym jest to stworzenie jednak to nie znaczy że nie próbowałam tego zrobić mrużąc swoje ślepka. Nie udało mi się to co planowałam dostrzegając za to że te stworzenia zmieniają się w pył. Wraz z falą zmęczenie zalała mnie fala ulgi kiedy to zobaczyłam zaraz po tym mdlejąc. Kiedy byłam nieprzytomna było tak przyjemnie i cicho. Chciałoby się pozostać zawieszonym w ciemności. Niestety nic nie trwa wiecznie i w końcu byłam zmuszona otworzyć oczy. Kiedy to zrobila. Nie leżałam przez chwilę na ziemi mrugając sennie zanim to wstałam na łapy siadając i nadal lekko kiwając się na boki. Byłam naprawdę zmęczona przez to co się stało.



/// 5/6 wytrzymki